Turystyka industrialna - charakterystyka wybranych obiektów

"Guido"

Kopalnia Doświadczalna Węgla Kamiennego M-300, to obecna nazwa kopalni, która została założona w 1855 roku przez hrabiego Gwidona Henkla von Donnersmarcka - ówczesnego właściciela Zabrza. Od imienia hrabiego nazywana jest kopalnią "Guido". Wydobywany w niej węgiel, przeznaczony był dla huty w Zabrzu, jednak po wyeksploatowaniu złóż zmieniono jej przeznaczenie na centralny węzeł odwadniania rejonu. W latach 30-tych XX wieku węzeł stracił znaczenie, ponieważ inne kopalnie zaczęły wydobycie na głębszych poziomach. Po II wojnie światowej stał się nieczynnym rejonem kopalni Makoszowy. W 1976 roku uruchomiono Kopalnię Doświadczalną, w której prowadzono eksperymenty z maszynami górniczymi firmy KOMAG Gliwice, ale zachowały się stare XIX-wieczne wyrobiska (podziemna trasa turystyczna na poziomie 170 m), budynki, maszyny i wieża wyciągowa, które uzyskały wpis do Rejestru Zabytków (pozycja 1342/87). Oprócz dawnych wyrobisk, istnieją także korytarze na poziomie 320 m, już z XX wieku. Łącznie poziomy w kopalni obejmują 2 km wyrobisk chodnikowych, kompletnie wyposażonych w sprzęt potrzebny do urabiania węgla.

W 1982 roku powstał Skansen Podziemny "Guido" jako terenowy oddział Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu. Po krótkim okresie jego funkcjonowania został zamknięty dla zwiedzających ze względów bezpieczeństwa (nie został przystosowany dla potrzeb ruchu turystycznego) [27, s. 53, 160; 46, s. 5 - 6]. Tym niemniej w programie utworzenia w Zabrzu ośrodka turystyki industrialnej znajdują się plany zagospodarowania Skansenu i stworzenia z niego kompleksu rozrywkowo-kulturalno-muzealnego.

autor - Izabela Latos